Nadwrażliwość sensoryczna to coraz częstszy problem, który może dotknąć każdego niezależnie od wieku, jednak najtrudniejsza dla rodziców zdaje się być do opanowania podczas wieku dziecięcego swoich pociech. Zwykłe jedzenie, wkładanie ubrań czy przebywanie na placu zabaw może stać się terrorem dla obu stron.
Czym jest nadwrażliwość sensoryczna?
To zaburzenie, u którego podstaw leży nieprawidłowy odbiór bodźców. Dzieci z nadwrażliwością dotyka na przykład szybsze zmęczenie z powodu nadmiernych hałasów (nadwrażliwość słuchowa), drażliwość a nawet agresja. Innym typem tego zaburzenia jest nieodpowiednia reakcja na zapachy i smaki, czego można doszukiwać się w niechęci do jedzenia i poznawania nowych aromatow. Z kolei nadwrażliwość dotykowa jest związana z ogromną niechęcią do wkładania ubrań o pewnej fakturze. Często to zaburzenie dotyczy kilku zmysłów jednocześnie. Dlaczego jej wczesne wykrycie i terapia jest tak ważna? Dlatego że może to zahamować rozwój u dzieci fobii, problemów psychicznych, akceptacji własnego ciała, spadku poczucia własnej wartości i wielu innych przykrych aspektów, z którymi dzieci będą się mierzyć przez całe życie
Czy nadwrażliwość sensoryczna dotyka tylko dzieci?
Absolutnie nie! Dotyczy ona każdego, a jej przyczyny są związane z zaburzeniami w obrębie układu nerwowego i percepcji. Terapie z nią związane przynoszą zadowalające efekty. Dorośli również mogą się jej poddać.
Jak leczyć nadwrażliwość sensoryczną?
Jak wspominaliśmy, niezbędna jest długofalowa terapia, która ma za zadanie wypracować poprawną reakcję organizmu na docierające do niego bodźce. W całym tym procesie największa jest empatia nie tylko rodziny i rówieśników, ale całego otoczenia. Niezwykle ważnym dla dzieci jest poczucie zrozumienia i akceptacji. Wiąże się to z daniem dziecku swobody do wybierania materiałów, w których czuje się bezpiecznie, choć niezbyt często wyglądają ładnie. Swoboda w wyborach nie tylko kończy się na ubraniach. Nie zmuszajmy dzieci do jedzenia pokarmów, których konsystencja nie wzbudza zainteresowania u naszych pociech.
Dawniej rodzice problem z wyborem ubioru u dziecka, niechęć do jedzenia czy przebywania w głośnym towarzystwie traktowali jako zwykłą niesubordynację i celowy bunt. Aż strach pomyśleć, co musiały odczuwać dzieci, które spotykały się z niezrozumieniem swoich intencji ze strony rodziców.
Co mogę zrobić dla swojego dziecka, które ma zaburzenia sensoryczne?
Przede wszystkim bądź cierpliwym rodzicem! Wstawaj wcześniej, by pozwolić dziecku na poświęcenie dłuższego czasu na dobór ubrań czy jedzenia. To, co dziecko kilka dni temu nosiło lub jadło z przyjemnością, następnym razem może sprawiać mu problem.
Nie zmuszaj dziecka do jedzenia, wdychania czy słuchania rzeczy, które drażnią Twoją pociechę.
Porozmawiaj z nauczycielami, by zwiększyć ich świadomość na temat zaburzeń swoich uczniów. U dzieci z nadwrażliwością sensoryczną noszenie majtek czy skarpetek często jest barierą nie do przebrnięcia.
Zadbaj o swoje relacje z dzieckiem. psychika ma ogromny wpływ na leczenie tego typu zaburzeń. Mogą one rozwijać się na tle nerwowym. Skonsultuj stan dziecka z psychologiem.
Pamiętaj o odpowiedniej diagnozie i terapii. U wielu ludzi panuje przekonanie, że problem sam zniknie. NIE! ON NIE ZNIKNIE. On będzie się pogłębiał.
1 Comments
Dawniej nazywano to “humorami” lub “złośliwością”. Szkoda, że ten temat jest wciąż tak słabo nagłaśniany.