Asertywność to jedna z najważniejszych cech zdrowo funkcjonującego człowieka. Uczymy się jej już w dzieciństwie. Nie jest ona cechą wrodzoną. Bez stawiania granic i dbania o ich nieprzekraczanie nie możemy tworzyć zdrowej relacji z samym sobą i innymi. Nauka stawiania granic i troszczenia się o swój komfort psychiczny następuje już w wieku dziecięcym. Dowiedz się, dlaczego trzeba wspierać, tzw. bezpiecznie “nie” dzieci i jak pomóc dziecku w mówieniu o swoich emocjach i potrzebach.
Nie ma niegrzecznych dzieci
W społeczeństwie istnieje mit grzecznego dziecka. Dziecka, które się nie buntuje, potulnie wykonuje rozkazy rodziców, nie płacze, nie zadaje niewygodnych pytań, nie broni się, na wszystko się zgadza. Dzieci za wytyczanie swoich granic są karane inwektywami w stylu “jesteś niegrzeczny”. Uczulamy: NIE MA NIEGRZECZNYCH DZIECI. Każde dziecko ma powód swojego zachowania, a często niesubordynacja jest cenną lekcją stawiania granic.
Dziecko jest karane za prawidłowy etap rozwoju
Rodzice każą dziecko za asertywność, a jednocześnie mają pretensje, gdy ich pociechy ulegają namowom innych dzieci. Jeśli rodzic nie nauczy dziecka asertywności, nie powinien mieć pretensji, jeśli podopieczny jako dorosły już człowiek ulegnie namowom do kradzieży, picia alkoholu czy palenia papierosów. Tłumienie emocji i wymaganie uległości spowoduje zaburzenia psychiczne pociechy, za które będzie płaciło całe życie.
Jak wychować asertywne dziecko?
Obdarz dziecko miłością bezwarunkową
Dziecko zasługuje na miłość bez względu na to, co robi. Nie stawiaj mu wymagań, których nie jest w stanie spełnić. Okazuj mu miłość dotykiem (przytulaniem) i na przykład tymi słowami: “kocham Cię bez względu na wszystko, jestem przy Tobie, jesteś dla mnie ważny/a, dziękuję, że mi o czymś powiedziałeś/aś, widzę Cię, słyszę cię, jestem przy Tobie, widzę, że odczuwasz złość”. Dziecko zasługuje na bycie kochanym bezwarunkowo. Przynależy to jego godności.
Szanuj jego granice
Pozwól decydować dziecku samemu tak często, jak to możliwe. Oczywiście zgodnie z jego potrzebami i bezpieczeństwem. Pytaj je, czym chce się pobawić, tłumacz powody, dla których nie możesz się na coś zgodzić, wysłuchaj swoją pociechę, pozwalaj mu dokonywać wyboru na przykład jedzenia. Przede wszystkim szanuj granice dziecka, a w przyszłości będzie ono pilnowało, by inni je szanowali.
Pozwól dziecku nie zgadzać się z innymi
“Nie musisz się godzić na przytulanie”,” Nie musisz pożyczać innym swojej zabawki”, “Nikt nie ma prawa Ciebie uderzać” i wiele podobnych zdań powinno występować w każdej zdrowej relacji dziecko-rodzic. Nie zmuszajmy pociechy do działania wbrew sobie. Dbaj o szanowanie jego “nie” i pamiętaj, że dzieci biorą przykład z rodziców. Przydatne będzie uświadamianie go, że my również nie godzimy się na wszystko. “ Nie zgadzam się, byś kopała piłkę w domu, nie czuję się wtedy bezpiecznie”, “Nie zgadzam się na kupno kolejnej zabawki, nie mam na to pieniędzy”.
Asertywność to również nauka empatii
Pomocne będzie pokazywanie pociesze, że możemy polemizować z innymi, nie wymuszając na nich konkretnego zachowania. Pozwalanie sobie i innym na odmawianie jest cenną lekcją empatii. Rozmawianie o emocjach swoich i innych jest niezbędne dla nauki poszanowania cudzych granic. Nazywanie emocji i tłumaczenie, skąd się biorą, pomoże małemu człowiekowi akceptować gamę uczuć i reakcji zgodnych z nimi. Pozwól dziecku na płacz, złość, strach i każde inne odczucia. W nauce tego wszystkiego rodzice powinni stanowić niewątpliwy wzór tychże zachowań.
Czy rodzice szanowali Twoje granice? Daj znać na Instagramie i Facebooku.
