Psychologia głosi, że każdy z nas wkracza w dorosłość z jakimś zaburzeniem wyniesionym z domu. Nie ma idealnych rodziców. Zapomnij, że Ty również nim będziesz. Nie znaczy to jednak, że jesteś dla swojego dziecka skrajnie toksyczny. Tym razem przedstawiamy model dziecka, które zostało wychowane przez zaburzonego rodzica perfekcjonistę.
Zacznijmy od tego, skąd się wziął perfekcjonizm i jak wiedzie na drogę narcyzmu
Źródłem perfekcjonizmu jest dzieciństwo. Rozwój tej cechy jest pochodną relacji z rodzicami. Rozwojowi perfekcjonizmu sprzyjają wysokie, wręcz niemożliwe do spełnienia, oczekiwania rodziców i nieustanna krytyka. Dziecko jest przekonane, że musi zasłużyć na miłość rodzica, że jest ona zależna, przez co wkracza na ścieżkę zaburzeń osobowości narcystycznych. Drugim powodem narcyzmu jest tworzenie mitu wyjątkowości dziecka. Zdanie “Musisz być wyjątkowe, by być kochane” idealnie opisuje ten stan.
Czy oczekiwanie perfekcji od dziecka jest równie szkodliwe dla samego rodzica?
Dr Konrad Piotrowski z Uniwersytetu SWPS zbadał, że osoby wymagające od siebie perfekcji mają silną motywację do osiągania najbardziej skomplikowanych celów, ale jednocześnie boją się porażki. Między innymi to ona determinuje ich sumienność w dążeniu do perfekcjonizmu. Oczekiwanie od dziecka, że będzie idealne, wpływa negatywnie zarówno na nie, jak i na samego perfekcjonistę. Wiąże się to z życiem w ogromnym stresie, obciążeniu rodzicielstwem i brakiem satysfakcji z niego. Najczęściej takie osoby żałują, że mają dzieci.
A co, jeśli perfekcjonista wymaga głównie od kogoś?
Perfekcjoniści wymagający, że to inni będą idealni zamiast siebie, różnią się od tych skoncentrowanych na sobie. Są bardziej narcystyczni, psychopatyczni i makiawelistyczni. Uwielbiają prezentować swoją siłę, dominację i wyższość nad innymi. Są mniej ugodowi i uwielbiają kontrolę. Dla osiągnięcia swoich celów wykorzystują wywieranie presji, upokorzenie czy przemoc.
Perfekcjonizm prowadzi do zaburzeń narcystycznych u dziecka. Samo posiadanie tej cechy może być objawem narcyzmu. Jeśli dostrzegasz perfekcjonizm u siebie, popracuj nad swoim wewnętrznym dzieckiem na terapii, by uniknąć znęcania się nad potomstwem i wywołania u niego narcystycznych zaburzeń osobowości.
żródło: Artur Gąbka, “Newsweek”, Psychologia nastolatka.
